>
Kay(ıp)bedenler K/lan+-Dereasonable (VV)arp Presents
Deuss_Ex_Machina_311_–_Gyászos Jelek És Szálló Műholdak
02 Ağustos 2010 Pazartesi gecesi “canlı” yayınlanmış programın parça dizinidir.
>>>>>Musique
Ses Bütünlemesi: “Tzadik” Etiketi Özel Yayını
>1<-Cyro Baptista's Banquet Of The Spirits-Kwanzaa (Tzadik)
>2<-Jamie Saft-My Biggest Fear (Tzadik)
>3<-John Zorn-Piopio (Tzadik)
>4<-John Zorn-A Tiki For Blue (Tzadik)
>5<-Masada Quintet Featuring Joe Lovano-Haamiah (Tzadik)
>6<-John Zorn-Sacred Dance (Invocation) (Tzadik)
>7<-John Zorn & Masada String Trio-Symnay (Tzadik)
>8<-Koby Israelite-Shmekeria (Tzadik)
>9<-Scott Johnson-Americans III. Continental Divide
>10<-Masada Quintet Featuring Joe Lovano-Serakel (Tzadik)
[Hayalin H’sini Çoktan Unutmuş, Yazgısı Daima Karaya Çal[dırıl]anlar Cemiyetinin Mersiyelerinden Alamet-i Fukara Polemikler Terennüm Evi Yayını]
>>>>>Bildirgeç
Hikâyelerimiz var, içlerinde ecellerinin davranmasına gerek kalmadan ölüveren daha doğrusu öldürülüverilen çocuklar, kadınlar, gençler, yaşlılar. Artık savaşa doymuş bir toplum olmuş olmamız gerektiğini kanıtlayacak kadar. Ölümle yüzgöz olmanın gururunu yaşayan bunca insanın, şaşalı ölüm karşılamalarının sıradanlaşmasının bir sebebi de türlü mekanizmalarla yaratılan unvanlı ölüm madalyaları. Faili meçhullerin buruk ve ne yazık ki hep hüzünlü olacak yakınlarına “unutma” telkini veren adalet sisteminin, bir şey yapamama utancından göz temasını esirgeyeceğiniz hasta tutukluların bürokrasinin kollarında ölüme terk edilişlerinin, doğduğun yerde asılı duran “devlet” nezdinde hayat ederinin, onursuz “hayata dönüş” operasyonunun, yakılanların, asılanların, aşağılanların ve daha nelerin müsebbibi biraz senin suskunluğun, biraz benim pratiksiz duyarlılığım ve hepimizin modern çağ takıntıları; koşuşturmaları, es geçişleri… Ama en çok da yasa koyucuların, “düzen” kuranların; düzenbazların. “Kürt açılımı mahlası” ile sözde barış çabasını yıllardır keşfedilmemiş bir şeymiş gibi gündeme sokan, intikam üzerine kurulu savaş istikrarını ise şartlara uygunluk gösteren söylemsel kışkırtma ile sürdüren iktidarın sihirli değneği şimdi anayasal düzenlemede. İslamcı ideoloji teorisinden, uhrevi çıkarlara hizmet eden pratiklerde bu ülkeye özgün iktidar taktikleri. İman dolu halk vekilleri halkın sofrasına, savaşı reva kılmak için dinsel içerikli milliyetçilik hassasiyeti (Şehitlik mertebesi gibi), icraatlarının dokunulmazlığı için de devletçilik katıklarıyla katıldılar. Bariz olarak gösterilmek istenen “Hak biliriz.” üzerinden sürdürülen politikanın davranışları da doğal olarak birkaç gün önce izlediğimiz Tayyip’in gözyaşları ile örneklendirilebilir. O yüzden abartmanın pek lüzumu yoktur. (Ne ölülerimizi ağzına almasın şeklinde asi tutum ne de duygudaşlık içerisinde Tayyip’in sözde hassasiyetine kapılma!) İyidir, hoştur, yakışır kıvamında bir yorum fazlasıyla manidardır.
Anayasa reformunun konuşulduğu şu günlerde referandumda vereceğiniz “Evet” ve “Hayır” yanıtları her şeyin değişeceği ya da değişmeyeceği şeklinde iki seçenekmiş gibi önünüzde. Bu arada çocukların ölümlerini seyrediyoruz. Abdullah Akçay bürokrasinin kollarında ölüme hazırlandı. Kışladaki atış talimi, Canan’ın piknik yaptığı alanda bir kurşunun kafasına isabet etmesiyle hedefini buluyor. Oğuzcan gene bir başka kışladaki patlayıcılarla hayata veda ediyor. Ceylan, Mehmet Nuri… Savaş hali her iki tarafa da ardı arkası kesilmeyen ölümler getiriyor. Bazen de öldürmüyor, süründürüyor. Fatma Tokmak, eşinden miras “suç” la müebbet hapis cezası alıyor. Gazeteciler, aydınlar, sanatçılar düşüncelerinden dolayı yargılanıyor, tutuklanıyor. Gene bu arada referandum için çeşitli kampanyalar yürütülüyor: “Yetmez ama Evetciler.”, “İki Hayır Birdenciler.”, “Boykotcular”… Herkes birbirinin tavrını ucube buluyor. Yıllardır sol cenahın bu ve benzeri kutuplaşmalar içerisindeki gölge boksu bitmek bilmedi. Yasa çalışmalarının tam teşekküllü bir adalet arayışına girmesi öncelikle iktidarın işine yaramaz. Tarafı belli adaletin eleğine takılanlar da genellikle teferruat olarak görülenler değil midir? Bir bakıma denilebilir ki referandum için karar verme tercihiniz bundan sonra olacaklar için de rıza göstereceğinizin önkabulüdür. (Bu reddediş iktidarın adının sadece AKP olmasından da ileri gelmemelidir.) Sonrasında ne parti tüzükleriniz ne ideolojilerinizin paradigmaları ne de yol gösterici, kuramcı efendibabanız sizi kurtarabilir olacaklardan. Ve tüm bu tartışmaların ortasında acı hikâyelerimiz hala devam ediyor.
Anayasa reformunun bu derecede ilgi görmesinin bir diğer sebebi de 12 Eylül hesaplaşması gibi bir vaadi içeriyor olması. Son bir kaç yıldır popüler bir geçmiş örneği olarak kolektif hafızanın gözdesi haline gelen 12 Eylül mağdurlarının kendilerini bugünün hizmetkârı olarak görmeleri hissiyat olarak kaçınılmaz. İhtiyacımız olduğunda çağırdığımız, tonajı düşük acılarla harmanlayarak yüzlere çarptığımız bir kezzap gibi. Buradaki düşüncem geçmişi geçmişte bırakarak, “unutma”nın kollarında huzura kavuşmak değil elbette. Ama bugün yaşanılanlar yedekte bırakılmayacak kadar fena şeyler değil mi? Tayyip Bey’in bugün için dökecek gözyaşısı yok mu? Sanat ve en çok da medya aracılığıyla kolektif hafızanın ezberi haline gelen 12 Eylül’ün bugüne taşınarak bir hesaplaşma derdine girilmesinin nedeni başka bir seçenek olmamasının dışında hiçbir vicdana ait değildir ve samimi bir jest de değildir. Pek tabii dünyada görülen bir çok örnek gibi devletlerin geçmişlerini kabul ederek yollarına devam etmeleri daha akıllıcadır. Her şeyden önce oldukça müşfik duran bir kıyaktır. Nazi rejiminin suçunu kabul eden Almanya gibi. “Willy Brandt’ın 1970’te Varşova’da İkinci Dünya Savaşı öncesinde ve sırasında katledilen Yahudiler için anıtın önünde diz çökerek Nazi yönetimi tarafından işlenen korkunç insanlık suçlarından dolayı özür dilemesi, geçmişle ilişki konusunda ‘Alman özel yolu’nun bir ifadesi ve ‘eşsiz bir ritüel’” (1) olarak tarihe geçmesi gibi. AB’ye üye olmak isteyen Polonya’nın, Polonya’lı Yahudilere yaşattıkları acıların sorumluluğunu kabul etmeleri gibi. Tony Blair’in, İngiltere’nin fetih politikalarından dolayı, ABD Başkanı Bill Clinton’un, “Afrika’da yaklaşık 250 yıl önce Amerikalılar tarafından gerçekleştirilen köleleştirme hareketinin sorumluluğunu üstlenip” (2) özür dilemesi gibi. Kanada ve Avustralya Devlet Başkanlarının da benzer bir şekilde geçmişte atalarının yerlilere yapmış oldukları eziyetlerden dolayı utançlarını ilan etmeleri gibi. Arjantinli eski diktatör Jorge Rafael Videla’nın, tam 34 yıl sonra bugün, öldürülen ve kaybolanlar için yargılanıyor olması gibi. Ve dünyanın birçok yerinde kurulan Hakikat Komisyonları gibi…
Dünya’nın gözyaşlarımızın biriktiği bir yer olduğunu ve bu mezbahada kollarını kavuşturup durmanın ya da kılıç çekmenin eşit derecede beyhude hareketler” olduğunu söyleyen Cioran kadar ümitsiz değilim. Ama kılıç çekenlerin bir zaman sonra akıllarını birer yük olarak görmelerini, sadece “evrende birer nokta olarak yer işgal etme” ile eş görebilirim. Tüm tercihleri bir yana bırakın. “Can” yitiminin fena çok fena bir şey olduğunu bilmeyen, ısrarla anlamak istemeyen bir hükümetin hukukuna sırtımızı dayayabilir miyiz? Hadi dayadık diyelim, başımıza ne hal gelecek kestirebilir miyiz? Demem o ki artık iş başa değil, ayaklara düştü.
1- Mithat Sancar, Geçmişle Hesaplaşma “Unutma Kültüründen Hatırlama Kültürüne”, İstanbul: 2. Baskı, İletişim Yayınları, 2008, s. 80
2- Sancar, s. 81
* Anayasa Reformu, 12 Eylül Ve Bugün – Filiz GAZİ’nin kaleminden Radikal Gazetesi’nin internet sitesindeki Tartışı-yorum başlıklı bölümünde yayınlanmış makaledir. Yazarın ve Radikal Gazetesi’nin anlayışlarına sığınarak, önemli bir okuma parçası olarak Deuss Ex Machina’ya alıntılıyoruz.
…Fark edilebilir ayrıntılar ile dönüştürücü, ayrıksı duruşların sebeplerini irdeleyerek endişe giderici, tanımlanmamış olanı arz etmeye çabalayarak yardımcı olmaya Deuss Ex Machina ile devam…İyi Haftalar…
Allame-i Ulul Arz’dan Ara Nağmeler
Okuma Parçası
Anayasa Reformu, 12 Eylül Ve Bugün – Filiz GAZİ – Radikal / Tartışı-Yorum
Evet, Hayır, Evet… – Karin KARAKAŞLI – Kronik Muhalif
Hangi Yurttaşlık Gömleğini Giyeceğiz? – Emrah GÖKER – Birgün
Kimliklerin İç İçe Geçtiği Bir Ses – Ferhat KENTEL – Taraf
Halkların Kardeşliğine Hapis Cezası – Sendika.org
Lanet Olsun… – Sezgin TANRIKULU – Bianet
Fişleme Ve Tecrit Demokrasisi – Nihal KEMALOĞLU – Akşam /Sendika.org
Kahverengi Nasyonal Sosyalist Cephe – Cemil ERTEM – Taraf
Erdoğan Sakine Muhammadi Aştiyani’yi Kurtar! – Avaaz.org
Öğretmen Hamallık Yaparken Öldü – Ferhat AKGÜN – Radikal
Baydemir Ne Dedi, Kim Ne Anladı? – Erhan ÜSTÜNDAĞ – Bianet
Munzur Hayattır, Bu Hayatın Akışını Durduramazsınız! – Aysel KILIÇ – Birgün
Fındık: Irkçılığa Ve Sömürüye İyi Gelir – Sol.org.tr
Grev Güncesi – Ankara Tekel Direnişi
Grev Güncesi – Sabah / ATV Emekçileri
Tabutları Doldurduk, Yaşasın Sınıfımız! – Umur TALU – Habertürk
Gürcü Gençlere ‘Yurtseverlik Kampı’ – Tom ESSLEMONT – BBC Türkçe
Fısıltılar Tahran’da – Mehmet BİNAY – BiaMag
Muasır Medeniyet Seviye Tespit Sınavı – Elmira CANCAN – Muhteviyat
Cyro Baptista Official
Cyro Baptista At Myspace
Cyro Baptista’s Banquet Of The Spirits At Myspace
Cyro Baptista’s Banquet Of The Spirits – Infinito Album Review – Joel ROBERTS – All About Jazz
Jamie Saft Official
Jamie Saft At Myspace
Jamie Saft At Twitter
Jamie Saft – A Bag Of Shells Album Informative – Jazz Loft
John Zorn At Wikipedia
John Zorn / Official Myspace Page
John Zorn / The Stone NYC
John Zorn / Hips Road Edition
Exploring The Topography Of John Zorn’s Continent – Nate CHINEN – The New York Times
John Zorn – Masada: Live In Sevilla (2000) – 3 Brain Karnak Interloper
John Zorn – Tradition And Transgression – John BRACKETT – Indiana University Press
Masada For Beginners At Wikipedia
Masada Quintet Featuring Joe Lovano – Stolas: Book Of Angels, Volume 12 – Album Review – Troy COLLINS – All About Jazz
Masada Quintet Featuring Joe Lovano – Rikbiel – Youtube
Koby Israelite Official
Koby Israelite At Myspace
Koby Israelite Notları / Deuss Ex Machina
Scott Johnson Informative On Wikipedia
Scott Johnson Informative On Tzadik
Scott Johnson – Americans Album Informative At SFGate.com
Deuss Ex Machina genelgeçer disiplinlerden uzakta kalarak, deneysel öğeler ihtiva eden tüm müzik turlerine sonuna kadar kapısı açık bir yapılandırmayı sunmaya gayret eder. Bu bağlamda Ambient’dan – Weird Folk’a uzanan ses seceresinden alıntıları her Pazartesi akşamı 21.00-22.00 saatleri (GMT +2) arasında canli olarak Dinamo FM’den iliştirmeye devam ediyoruz.
Her Türlü Eleştiri,Öneri vs .İçin İletişim Kanallarımız;
Dinamo – misak[nospam]dinamo[dot]fm – Makina
Her Pazartesi Gecesi 21:00 -22:00 (GMT +2) arası Dinamo 103.8
———————————————————
>>>>>Info Go-R-Sel
Biennalexxx – Mau:::
Mau:::’s Flickr Page
>>>>>Poemé
Hani Benim Gençliğim – Yusuf HAYALOĞLU
Hani benim sevincim nerede;
Bilyelerim, topacım,
Kiraz ağacında yırtılan gömleğim?
Çaldılar çocukluğumu habersiz..
Penceresiz kaldım anne,
Uçurtmam tel örgülere takıldı..
Hani benim gençliğim nerede?
Ne varsa buğusu genzi yakan,
Ekmek gibi, aşk gibi,
Ah, ne varsa güzellikten yana,
Bölüştüm, büyümüştüm.
İçime sığmıyordu insanlar..
Bu ne yaman çelişki anne,
“Kurtlar sofrasına” düştüm..
Hani benim direncim nerede?
Hani benim övüncüm nerede;
Akvaryumum, kanaryam,
Üstüne titrediğim kaktüs çiçeği?
Aldılar kitaplarımı sorgusuz..
Duvarlar konuşmuyor anne,
Ve açık kalmıyor hiçbir kapı..
Hani benim gençliğim nerede?
Daha kapılmamışken rüzgara,
Tatmamışken rakıyı,
Şiire yeni-yeni başlamışken,
Koştum, dağlara koştum;
Daha öpmemişken hiçbir kızı..
Yağmurları biriktir anne,
“Çağ yangınında” tutuştum..
Hani benim bilincim nerede?
Kaynakça: Şiir.gen.tr
Müziğin alabileceği çehre ve değişimler konusunda son derece yetkin örnekleri barındırmakta olan bir çatı caz müziği. Sabitliklerin üzerine üzerine giderek farklı rotalar keşfettirmeyi amaç edinmiş pek çok sanatçı da bu müziğin kabul görmesini bir yerde de yaygınlaşmasını sağlayan yol göstericilik rolünü üstlenmekte. Değişimler beraberinde ilk çıkış noktasını oluşturan deneysellik hüzmesini de genişçe ele almakta olan müzikal kurgulamaların varlığını da belirginleştirir. Formların zamanla birbirlerinden geri beslenmesi gibi caz müziğinde de yeni keşifler ve seslerle beraber farklı yaklaşımlar sergilenmeye çalışılır. Oluşturulan kompozisyonlar üreticinin beklentileri ve iletmek istedikleri ile zamanla bir tasvirler bütününe dönüşür. Yarıda kalmış cümlelerin tamamlanabilirliği gibi bir tanımlama sanırız bu dönemeçlerle beraber müziğin ilerletilmesi geleneğinde farklı bir duruşu yakalamış olan John Zorn ve şürekasındaki müzisyen ve grupların kayıtlarını tanımlayabilmesi mümkün. Kurucusu olduğu Tzadik Records’dan günyüzü bulmuş kayıtların neredeyse tümünde yukarıda kısacık detaylandırmaya çalıştığımız deneysel izlek oluşturma gayretkeşliğinden dem vurabilmek mümkün. Kimi zaman saf bir caz dinlenceliği, kimi zaman da en uç noktaları kendisine referans edinen, türler arası geçişlerle beraber yaratılanı bir sanatsal yapıt olarak algılamamıza imkan sağlayacak çeşitlendirmeler bu rotayı belirgin kıldı. Müziğin özü üzerinde tasavvur edilmiş her bir eylemsellikle beraber keskin hatlarından ve belirli odakların kısıtlılığının aşılmasının tercih edildiğini söylemeliyiz. Müzik karmaşıklaştırıldıkça, belleğin ve dinleyicinin kulağının farklı olana alışıp tepki verdikçe dönüşümü kuvvetlendirilen bir dinlencelik ve seyyahlık ortaya çıkartılır. Bunu da çeşitli alt başlıklarda değerlendirilmekte olan Tzadik külliyatı dahilinde derinleştirebilmek mümkün. Somut alaşımların ve yönlendirmelerin ortaya çıkarttığı sesle caz müziğinin ileriki basamakları söz konusu olduğunda nelerle karşılabileceğimizin yanıtı olarak değerlendirilebilecek bir duruş genel anlamıyla kulaklarımıza çalınmakta. 23 Kasım 1966 doğumlu Koby (Yaakov) Israelite’nin ortaya koyduğu müzikal yapının tasvirini de bu tanımdan hareketle yapabilmek mümkün. Caz müziğinin karakteristik öğeleriyle beraber Balkan tınılarının kanı kaynatan seslerine, Yahudi geleneksel müziğinin katettiği dönüşümlerin ardından, Muammer Ketencioğlu’nun yazısından alıntılayarak ‘şarkı gemisi’ sözlük anlamıyla tanımlandırdığı Klezmer müziğine, karaltılı tını yoğunluğu ve Rock müziğinde kültürel dönüşümünü belirginleştirmiş Death Metal gibi sert sesleri bütünleştirme yolunu tercih etmiş bir müzisyen. Herşeyden bir tutam olmasına karşın asla birbirlerini ezmeyen veyahut da rahatsızlık verici bir biçimde kakafoniye yol açan bir durum söz konusu değil kayıtlarında, en başından bunu belirtmekte fayda var. Tel Aviv’de yaşadığı çocukluk döneminde almış olduğu piyano eğitiminden itibaren müzikle haşır neşirliği sürekli olarak artarak ilerleyen ve kendini geliştirme konusunda mahir çabalanımlarının biyografisinde karşımıza çıktığı bir isim Koby Israelite. 14 yaşında uzun sızlanmalar sonucu edindiği çakma davul seti ile beraber Rock müziğinin sınırlarına ulaşmasının birlikte gerçekleştiğini söyleyebilmek mümkün. ‘The David Rich Drumming School’da iki yıl boyunca eğitim alacaktır. Led Zeppelin gibi mihentaşı grubunun hayranlığının da bu yönelişimi belirginleştirdiğini ve müzikal altyapısını kuvvetlendirdiğini belirtmeliyiz. 20’li yaşlarının başında geldiği ve şu anda yaşamını sürdürdüğü İngiltere’de zihnindeki müziği taşıyabilmek gayesiyle çıktığı serüvende pek çok grupta baterist olarak yer alır. Bir yandan pek çok farklı müzisyenle çalışma imkanı yakalamasının tüm avantajlarını sonuna kadar kullandığı bir dönem geçirir Israelite.
Enstrüman hakimiyeti konusunda yetkinliğini konuşturduğu bir diğer kayıt olan ‘Mood Swings’ 2004 yılında Tzadik etiketinden yayınlanır. Bir önceki çalışmanın devamlılığını belirginleştirmeye gayret eden, özgün niteliği giderek artan bir ses bütünlüğü ortaya çıkartılır. Deneysel tasvirlerin caz yamaçları boyunca derlendiği kah Balkanlara uğranıldığı kah Londra’nın puslu havasının hakim kılan öğelere ev sahipliği yapan ama bir yandan da dahil olduğu Radical Jewish Culture serisi içerisinde bizahati John Zorn tarafından deklere edilmiş ve manifesto kabilinden kaleme alınmış olan metinde değinildiği gibi, ana müzikal akımlar arasında nasıl değişkenlikler oluyorsa bu pek tabii ki Yahudi müziği için de düşünülebilir sorgulamasının yanıt bulacağı bir kayıt olacaktır. Hemen tüm ön kayıtlarının Koby Israelite’nin elinden çıktığı çalışmanın açılışında Progressive Rock gitarının üzerinde kurgulanmış olan geleneksel (pek çok eleştirmene göre) Türk musikisinin etkileşiminin yansımasındaki alaşımın ilişik halde parçayı şekillendirdiği bir kurgu ile dinleyici selamlanır. Koby Israelite’nin Taraf De Haidouks’u keşfinin ardından neredeyse tüm müzikal bakışını yeniden şekillendirmesine vesile teşkil edecek akordiyon’u da albümün üçüncü parçasında ağırlıklı olarak duyumsamak mümkün kılınır. Tigran Aleksanyan’ın duduğundan yayılan nağmeler ile birleştiğinde bir zaman yolculuğunun ara kesidini hissetmek mümkün olur. Koby Israelite zaman mevhumunu derbeder ederek, değiştirip dönüştürerek oldukça farklı bir dinlencelik deneyimini sunar. Bunun bariz yansımalarından birisi olan ve albümün de üst noktalarından birisini oluşturan özgün Metal-Klezmer birleşimi Ethnometalogy gibi örneklerde derinleştirebilmek mümkün. Bu duruma örnek teşkil edebileceğini düşündüğümüz bir diğer çalışma 12 Bar (Mitzvah) Blues parçası olur. Geleneksel ezginin yer yer melodik caz kavislerine yer yer de elektornik ile uyumlu bir şekilde akordiyon’dan yayılan seslerle hemhal ettirildiği, emprovize olmasına karşın oldukça naif bir kurgu ortaya çıkartılır. Parçanın sonuna doğru bu çoğul katmanları birleştirildiği bir yüksek tempolu final gerçekleştirilir. No Room For Anarchy ise Doğu Avrupa’nın melodi kapsamsallığından hareketle kotarılmış yer yer valse eşiğini sürdüğü bir toplamı duyumsatır. Modern Caz kapsamının Tzadik bakışında ne demek olduğunu idrak ettiren, durağan tempolu kısımları ile farklı bir mizanseni dinleyiciye yansıtmış olan Mood Swings / Smile ile albüm nihayetlenir. Yine John Zorn’un Masada “ses kitapları” dahilinde grubuyla beraber kurgulamış olduğu müziklerin Koby Israelite’nin ellerinde yeniden biçimlendirildiği hallerinin kaydı olan ‘Orobas: Book Of Angels Vol. 4’ sanatçının üçüncü uzunçaları olarak kariyerinin bir üst noktasını temsil edecektir.
Masada kayıtlarında belirgin bir biçimde ilerisini düşünen, fazlaca detay barındıran ama bir o kadar da keşfetmesi zevkli-zor bir dinlenceliğin üzerine yeni yorumlar getirebilmek açıkçası Koby Israelite gibi bir çoklu enstrümantalist dışında ismin altından kalkabilmesinin zor olacağı bir tercihi de tanımlar. Aynı noktalara düşmeden alabildiğince geniş açıdan bir müzikal çeşitlendirme imkanı sağlanır, ki albümün açılış parçası olan Rampel’den itibaren sizi kendi içerisine çekiveren bir kayıt olmasının müsebbibi biraz da bu yetkinliğin aşırıya kaçmadan türler arasında dinleyiciye de alternatif güzergahlar tanımlayabilmesinin de gerçekçe teşkil ettiğinden dem vurabiliriz. Koby Israelite’nin gitar aranjmanının 70’lerin Rock hakkaniyetinde ilerletildiği Zafiel ilerleyen süresi dahilinde akordiyon’un ön plana çekildiği bir yarı ağıt havasının yakalanmasına neden olur. Öylesine içten ve keyifli bir biçimde süreduran bir kayıt timsali. Ezgisinin tanıdık geleceğini düşündüğümüz Nisroc, İsrail’in ikilemlerle dolu havasını yansıtmayı başaran bir yanı batıda diğer yanı doğuda kalan bir güzelleme halinde kurgu içerisindeki yerini alır. Çok sesli Balkan Müziği orkestralarının kurgularındaki delişmen çeşitliliğin tek başına parçayı alıp yürüttüğü Khabiel, düşük tempoda kopaduran fırtınaların seslendirildiği temposu inişli çıkışlı bir biçimde ilerletilen Chayo parçasıyla kaydın finaline ulaşılır. Banjo’nun lirik bir klezmer ses eriminde akla hayale gelmez esas enstrüman rolünü takındığı, albümlerin temas noktalarından birisi olan kötülüğün (şeytanın) tarafını seçmiş meleğin ikilemlerini, nedenlerini çözümlemeye giden bir tasarlama olan Rachmiel ile albüm tamamlanır. John Zorn’u ve genel anlamıyla Masada külliyatını hatmetmişler için kolayca içeriğine dahil olunabilecek dönüşümler ortaya çıkartan Koby Israelite’nin şimdilik son kayıtlarından birisi olan Is He Listening? Temmuz ayı içerisinde dinleyicilerle buluşur. Bu kadar geniş çaplı bir müzikal kompozisyon çalışmasının en nihayetinde kıyısından da olsa üstadın izi üzerinde ilerleyen bir sanatçının kendine özgün bir Masada yorumu olarak değerlendirebilmek ilk elden mümkün olacaktır sanırız. Yorumların hemen her albüm çalışmasında giderek daha fazla belirginleştirdiği ise Koby Israelite’nin müziğinin artık belirli bir kalıbın dışını takip etmekten, soru sormaktan, dinlediğinde kendince çözümlemelere girişmek isteyen dinleyici için son derece müspet bir kayıt olduğu gerçeğinin altını bir kere çizmeliyiz. Formlar ve izlek düşünüldüğünde Tzadik ses erimi denilegelenin neleri kapsadığına dair yetkin bir özet olarak da kısaltabiliriz bu çıkarsama cümlesini. Speed Metal gitarlarının albümün girişinde bir çalan şarkıya bir de albüm kapağına bakakaldırdığı ama ilerleyen bölümleri boyunca bu nümayişe eklenmiş olan piyano, cajun vesair enstrüman ile beraber tatlı bir rüyanın tasvir edildiği ara bölümüyle beraber karakteristik klezmer ses eriminin açıklarına ulaşan Joy parçasıyla albüm açılışı gerçekleştirilir. Balkan / Çingene müziğinin kulağa hoş gelecek bir örneğinin akordiyon ile düzenlenmiş hallerindeki Papa Don’t Trill giderek bir grup halini almakta olan Koby Israelite albüm kaydı müzisyenlerinin (Ofir Gal – Gitar, Yaron Stavi – Bass, Michael Israelite – Bass) grup formunu deneyimledikleri bir dinletiyi sunar. Easy Listening’de ise tamamen iki farklı müzikal kutbun birbirlerine lehimlendiği, uzun uzadıya anlatmaya gerek bıraktırmayacak kadar kelimelere dökülmesinin imkansız kılındığı bir Arabesk-Metal çıkarsaması olur. İzler üzerinden hareket eden Koby Israelite’nin genel müzikal anlayışların ikilemlerini gözleyerek kotardığı bir düzenleme halinde defaatle dinlenilmesi gereken bir parça olduğunu iletelim sadece. Akordiyon’dan yayılan melodikanın parçayı sürüklediği atmosferin tahmin edilemez bir biçimde hararet dozu arttırılmış rock nağmelerine evrilmesini duyuran Shmekeria, albüm boyunca kuvvetli karşıtlıklardan bir diğerini oluşturur. Albümün belki de doruk noktasını oluşturan Yahudi ilahisi Adon Ha’Selichot’ın Mor Karbasi’nin insanın tüylerini diken diken eden yorumlaması ile beraber geliştirilen müzikal zenginleştirme, mayanın çoğu zaman tutturulamadığı sentezlemenin iyi bir biçimde kotarıldığında nasıl başarılı olunabileceğini kanıtlayan mühim bir örneği teşkil eder. Ki bir kaç dinleyişin hemen sonrasında defaatle o parçaya geri dönmenizin mümkün olmasının nedeni yürek burkan müziğin sözlerle beraber sizleri mistik havanın derinlerine çekebilmesidir. Muhaverede söylem farkını ortaya koyarken asla esasın bozulmadığını ve bütünlüğün sağlandığını da ek olarak belirtmeliyiz. Tigran Aleksanyan ile Koby Israelite’nin enstrümantal bir düeti icra ettikleri Under The Apricot Tree geleneksel müzik ile caz akustiğinin bir potada sunulduğu, nitelikli ve sade bir dinlencelik olarak kayıttaki yerini alır. Ayrışımlar ve söze kıymet bildirmemenin karşısında giderek sağırlaşan toplumlara ithaf edildiği izlenimini canlandıran, sanatçının Politik söylemlerle direkt olarak bağlantılı olmadığı vurgusunu yapmasına karşın dinleyen tarafında olanlar için pek çok mesajı açıkça dile getiren Self Hating Blues, metal akkorların akordiyondan beslemeli anonim ezgi içerisinde taşlamayı devam ettirdiği Two Stone Down parçasıyla albümün sonuna yaklaşılır. Türlü çeşit katmanların ses verdiği ‘Is He Listening?’in kapanışında coşkun bir armoni nehrinin duyurulduğu Just Like Everybody Else ile albüm tamamlanır. Ser gitarlarla reggae müziğinin üzerinde iliştirilmiş yeni klezmer bakışımı, bir anlamda John Zorn’un ve Tzadik’in yıllardır istikrarlı bir biçimde sürdüredurduğu detaycıl müzikal yansıların, yeni kuşak sanatçılarca da hakikatle ilerletildiğini müjdeleyen bir sonuça ulaştırır. Koby Israelite müzikal disiplinleri teker teker dolaşarak, özümsediği karakteristik müzikal ses kılavuzuna dahil ettiği öğeler ile başkalaşmış bir seyyahlığın devamlılığını sağlamakta. Gerek avantgarde, gerekse de caz ve dünya müziği külliyatı içerisinde ismini sıklıkla zikretmemize vesile teşkil edecek kadar yoğun bir açılımı beraberinde getirmekte dinleyici tarafındaki bizlere de zihinlerdeki sorularımızın yanıtlarını da biraz çabayla bulabileceğimiz gerçeğine vurgu yapmaktan kaçınmayarak. Dinlendikçe daha da fazla bağımlısı olunabilecek bir üretici olan Koby Israelite, yılın kendi alanı dahilinde en namzet işiyle takdimimizdir.
deussexmachina 