>
Kay(ıp)bedenler K/lan+-Dereasonable (VV)arp PresentsDeuss_Ex_Machina_276_–_Crumbling Time Bomb In Her Refrigerator (1961)
16 Kasım 2009 Pazartesi gecesi “canlı” yayınlanmış programın parça dizinidir.
>>>>>Musique
Album Of The Week: Matías Aguayo-Ay Ay Ay (Kompakt)
>1<-Passion Pit-Swimming In The Flood (Frenchkiss Records / Columbia)
>2<-Passion Pit-The Reeling (Frenchkiss Records / Columbia)
>3<-Max Tannone-Jaydioehad-99 Anthems (Self Released)
>4<-Max Tannone-Jaydiohead-Lucifer’s Jigsaw (Self Released)
>5<-Mr. Chop-For Peter’s Sake (Five Day Weekend)
>6<-Mr. Chop-Good Life (Five Day Weekend)
>7<-Sygaire & Defcon-Yigitler (Derwis Bateri Versiyon) (Melting Pot Music)
>8<-Sygaire & Defcon-The Latest (Feat. Capitol A) (OM Records)
>>>>>Myspace Keşifleri / Talents From Myspace<<<<<
>9<-Parallel Dance Ensemble-Turtle Pizza Cadillac (ISM Records)
>10<-Parallel Dance Ensemble-Weight Watchers (Yam Who? Rework) (ISM Records)
>11<-Matías Aguayo-Desde Rusia (Kompakt)
>12<-Matías Aguayo-Ritmo Juarez (Kompakt)
>13<-Ben E. King-Stand By Me (Biscope Boot) (Self Released)
Crumbling Time Bomb In Her Refrigerator (1961) (276) – Birbirlerinin Aynısı Terennümler Hep Aynı Kapıyı İşaret Etmekte. Zaman Elden Avuçtan Yitip Giderken, Didişmekten Kısa Bir Mola Alıp Hayata Yansız, Tarafsız Gözlerle Bakamıyoruz. Bakmıyoruz. Bitap Düşmemek Artık İçten Bile Değil! Azıcık İzan Azıcık İnsaf!
>>>>>Bildirgeç
Yaşanmış hemen bütün acılar dünyanın belleğinde özellikle saklı bırakılmış birer kalıtı tanımlandırır. Bizden sonrasına bırakılacak olan, tıpkı bizlere de bırakıldığı haldeki gibi bir ömür boyu sırtımızda taşıyacağımız. Saplantılı hataların bir şekilde yolundan alıkoyduğu, durmaksızın kör kuyulara insanları çekiverdiği anların belirginleştirildiği bir durumdur. Resimin tümüne baktığımızda ruhta açmış olduğu yaraların üzerinin kolaylıkla kapanır, acının görünür kılınmasının üzerinden yıllar geçmiş olsa da yeni bir yolun şekillendirilebilirliğinin mümkünatsız bırakıldığını kanıtlayandır. Acıların dahilinde ve sonrasında zaman durmuştur. Ne kendini tekrar edecek cümleler vardır, ne de yeniden ifadelendirme şansı. Ne bir kere daha günyüzü ne bir kere daha hayat. Tükenen beden olsa da ruhen ve esasında çöküşlerimizin gizli muhteviyatı acının dahlinde karşılık bulmaktadır. Hataların insani olmasına karşı acıda bir kademe daha kötücüllüğün baskın hale geldiğini, vehametin üstün çıktığını ileri sürebilmek mümkündür. Ötekileştirebilirlik, sözlere değer katmamak ve daimi surette bildiğini okumak, insani olanı anlamak yerine yargılamak bu kaçınılmaz sonun daha çabuk bir biçimde yaşanılmasına zemin teşkil etmiştir. Ayrıntıların arasında dört dönülerek aynı noktalarda hatalı arayışının neticelerinden birisidir de aynı zamada acı. Adına hayat denilen bu heyhulanın, bu girift karşıtlıkların merkezini kapsayanlar arasında kendine sıklıkla hatırlatandır. Zihin nadasa bırakılsa da, unutulmazlarda karşılığını bulabilecek, kendini hatırlatır bırakacak bir kalıt muhakkak karşımıza çıkacaktır. Sürümcemede bırakmadan, söze gereksinim dahi duyurmayan ve olduğu gibi halleriyle o anları, öfkeleri, o durumlara insanları nasıl çarçabuk sürüklendiğini anlayabilmeyi bu bırakılmış izlerde sürebilmek mümkün olur.
Görünenlerin, zaman mevhumunun durgunluğunu, aklın körleşmesini tanıklık etmemizi istermişçesine de yalınlığını göz önünde bulundurabiliriz. Saklı bırakılmış ne çok hatamızın olduğunu, anlamak yerine artık vazife olduğu üzere yargılamalarımızın devamlılığını sağlayabilmek için bu kakafonik güncenin içerisinde nasıl hala ısrarla köşebaşlarının tutmaya devam edildiğini idrak ettirendir. Gelişim sadece görünür olanı yeniden şekillendirmek, bina etmekle değil aynı zamanda geçmişin acısını anlamak için çaba sarf ederek mümkün olacaktır. Yadsına yadsına ötekileştirilene karşın küçük de olsa olumlu bir hamle gerçekleştirildiğinde durmaksızın aynı cephelerden kişilerin, kendilerine ait bölümleri tekrardan sufle edilmesine gereksinim dahi duymaksızın yargılayın, yargılayın, acımasızca yaftalayın çağrılarının karşısında insanlığımızı ne zaman kurtarabilirsek o zaman medeni olabileceğiz. Anlamsız bir biçimde tutarsızlıkların ısrarına karşın, en doğal halimizmişçesine katışıksız tahayyüllerin, belirginleştirilmeye çabalanan ayrıştırmaların ve “ötekisi işte ne olacak hepsi vefasızların!” koyu korkutuculuğunda üzerine düşünülmesi gerekli olan konu her daim bu acı tekrarlardan nasıl kaçınabileceğimizdir. Görünenlerin, hissedilenlerin nasıl hala insanlar üzerinde etkilerini koruduğuna zihin yorulabilmesidir. Anlamı ve bağlamından kopartılarak yaşananlara karşı argüman geliştirmek adına yaftalamaların cepheleşmeleri çoğaltarak, adını koyalım sulhu uzakta tuttuğunun anlaşılır kılınabilmesidir. Sakilliğe düşmeden, salt kendine yontmadan ortak akıl ile beraber tecrübelerin, olumlu bir yaşayış için zemin sağlamasına çalışılmasıdır. İş bu girinin ön kıssası kabilinden iletmek istediğimiz.
Anormalliğin normal olarak yansıtılmasına, aşinalık sağlanabilmesine verilen uğraşlara tanıklık edilen gündem dahilinde bu kısıtlı alanın sunduklarıyla beraber sözü esasa getirebilmek için elimizdeki son şanslarımızı kullandığımızı hatırdan çıkartmamalıyız. Ötesi berisi bulunmadan, sadece öbürlerini el üstünde tutmak, sadece bu tarafta olanları yerin dibine sokabilmek için bir çabalanımın değil, aksine gerçeklerin varolduğu gibi değiştirilmeden, yıpratılmadan, yaftalarla tutturulmadan anlatılabildiği, her dert ve acının karşısına işte bunlar da bizim yaşadıklarımız kıssası ile beraber daha fazla ayrıştırıcı yorumların getirilmediği, menfaat sağlanmayacağı öz sağaltıma ihtiyaç duymaktayız. Karşılıklı olarak güvenin tesis edilebilmesi için bir veya daha fazla tarafın elinden neredeyse aynı tornadan çıkmış güdümlü teşviklere ihtiyaç duymadığımızı, insan olanın karşısındaki insanı anlayabileceğine olan inancımızı sonuna kadar korumamız gerektiğini anlaşılır kılmalıyız. Tersi istikamette koşturulmaktan heba ettiğimiz onlarca yılın, argüman geliştirmek adına ortaya çıkartılan fakat ne hikmetse kendi başlangıç noktalarını bile çoktan kaybetmiş söylemlerin yeniden yüksek perdede avaz avaz tekrarlarına karşın mümkün mertebe yaşanmışlıkları sorgulayabilmemiz gerekmektedir. Konuşulabilir kılmamız lazım gelendir. Neden sorusuna ciddi ciddi yanıtlarımızı bulabildiğimiz vakit, birbirimizin acılarının hangisinin daha kutsal olduğundan, hangi şartlar altında anlaşılır kılınabileceğinden, hangimizin ehveni şêr sayılabileceğinin yadırgatıcı ayrımından emin olalım çok daha olumlusuna zemin hazırlanacaktır. Yargıların kendisinin mühim olan karşıtlığım konuşmasın! düzeyine indirgendiği, söylemlerin önce onlar başlattı! kolaycılığına kapılıp gittiği bir düzelemde siyasilerden çok yaşayan halka yani bizlere ödevler düşmektedir. Birbirimizin damarlarına basa basa manidar bir eğreltilik dahilinde yaralarımızı tedavi edemeyeceğimizi, toplumsal acılarımızı kanırta kanırta bir adım dahi olsa ilerleyemeyeceğimizi ifadelendirmeliyiz.
Ve anlam kazandırmalıyız bugün yaşadığımızı sandığımız, her seferinde bir zorlu sınavın tam ortasında kara yüzlerini göstermekten bir an olsun geri kalmayanların anladıkları değişim ve yüzleşme bütününün sınırları zorlayıcı, taşları yerinden oynatıcı bir fenalık olmadığını hatırlatmalıyız. Odağı şaşırmadan gerekçelerimizi öne sürebilmeliyiz. Konuşur kılabildiğimiz her vakit zamanın belirli bir evresi içerisinde saklı duran kalıtların, yaşanmışlıkların nelerden bizleri alıkoyduğunu anlaşılmasını mümkün mertebe anlaşır kılacağız. Anlatmaktan çekindiğimiz, anlamamazlıktan geldiğimiz her vakitte çözümsüzlüğün artacağından şüphe duymamalıyız. Şiddetin mazur görülebilir tarafının olmayacağı, elini korkak alıştırmadan kendisi gibi düşünmeyeni linç etmeye insanların teşvik edilmesinin yollarının aranır olmasının zamanında bu elimizdeki demokratikleşme çabaları son birer şans değildir de nedir? Sizler tanımlayabilir misiniz? Körleşerek, sağırlaşarak, birbirimizi anla(t)mak üzere yola çıktığımızı unutup didişmeye yol alınarak, rotanının o yöne birilerince inatla kırılıyor olduğunu ne vakit idrak edeceğiz? Su tesitisi kırılmazdan evvel gerekli olan önlemleri alamadıktan sonra bunca sözcük kumsala yüzeysel yazılmış ve ilk dalgada silinip gidecek olan bir temenniden ötesi olmayacağını da eklemeliyiz.
Demokrasinin kısmi değil gerçekten işlevselliğinin tanımlandırılabilmesi ancak halkların elbiriliğiyle kattıklarıyla şekillendirilebilecektir. Her bireyin teşebbüsleriyle beraber yılların oldurulmazlığına yeni gedikler açabilmek ve nihayetinde de ilerisini görebilmek mümkün kılınacaktır. Boynumuzda asılı bırakılmış, hizaya çekilmemiz için her birimiz için ayrıca biçimlendirilen yaftalardan kurtulabilmemiz, televizyon ekranından karşımıza çıkartılan, yıllar öncesinden başlayarak süregelmiş acıların ancak görünür kılınmasının karşısında nerelerde ne hatalar yapıldığını daha anlaşılır kıldığı bir evrede şimdi daha nitelikli sözleri söyleyebilmenin zamanıdır. Ekranda gördükçe “vah vah bunlar da mı olmuş?” kolaycılığına teslim olmadan görülmesi ve bilinmesinin gerekli olanların sadece küçük bir kısmının gösterildiğinin idrakını sağlamalıyız. Sunulanların sadece bir zamanların değil neredeyse şimdi tekrar canlandırılmaya çabalanan ayrıştırmaların öncülü olduğunu unutmamalıyız. İnsanları birbirlerine kin tutar hale getirmenin, birbirleri ile vurduya kırdıya uzanan biçimlerde karşı karşıya bıraktırmaların içinde yaşar olduğumuz karaşınlıktan asla kurtaramayacağını anlaşılır kılmalıyız. Yaşanan acılara bir yenisini eklemeden önce düşüncelerimizi pamuk ipliğine bağlı bırakmadan yaşamın üstünlüğünü açık ve seçik bir biçimde sunmalıyız. Gayret edilenin sonunda bir ayrıştırmayı değil bir birleştirmeyi ihtiva ettiğinin anlamını pekiştirmeliyiz. Yapılmış hataları yücelterek, kimilerinin adlarını hiç anmayarak durmadan aynı şekilsiz şemalsiz dar alanlarda boşa dört dönmekten vazgeçmenin hepimiz için gerekli olduğunu hatırlardan çıkartmamalıyız. Şimdi, şu anda soru işaretlerinin ardına sığınarak, acabalarla kaybına tepkisiz kaldığımız hemen tüm olguların üzerine düşüncelerimizi tanımlara kavuşturmalıyız. Acının tekrar vizyona girmesinden önce belki de son evre olan araftayız. Kısa notumuzun finalinde Radikal 2’de yazmış olduğu makalelerin bütününde pek çok farklı soruna dair yetkin gözlemlerini, nitelikli cümleleriyle beraber okurlarla paylaşan Karin Karakaşlı’nın ‘Yarasından Kanatmak’ yazısını sizlerle paylaşıyoruz:
Mayınları sadece Doğu’da döşemiyorlar. Toplumsal belleğimizin, susulmuş, susturulmuş anılarımızın orta yerine döşeli mayınlar var, varlığını ancak üzerine basıldığında öğrendiğimiz ve havaya uçtuğumuz. Eli kolu bağlı olan ikitdardır genelde. Düzen gereği birtakım pazarlıklar içine girmesi, kimi yerlerde taviz vermesi, stratejik hamleler yapması gerekir. Muhalefet ise sorumlu özgürlüğün alanıdır. Sözün en çok hükmünün geçtiği alandır burası aynı zamanda. Çünkü icraattan öte söylemle var eder kendini muhalefet. Görmezden gelineni görünür, duymazdan gelineni işitilir kılar.
Hamaset çok tehlikeli bir alan. Muhalefete o dille karşılık verirken bile meşruiyet kazandırma tehlikesi var. Kısa vade, siyaset ve hitabetin cazibesi adına tercih edilebilir ama artık edilmemeli. Çünkü bedeli çok ama çok yüksek.
‘Biz konuyu kapattık’
Onur Öymen’in Dersim Katliamı’nın analar ağlamasın söylemine yenik düşülmediği için yaşanabildiğini olumlu örnek olarak tarihe yazdırması bile değil, sonraki bir sahnedir daha da ibretlik olan. CHP Meclis Grup Toplantısı’nda partili olduğu belirtilen bir vatandaş ayağa kalkarak, “Ben bir Alevi vatandaşım. Sayın Genel Başkan, bu Onur Öymen’in söyledikleri ile ilgili hiçbir şey söylemeyecek misiniz?” diye tepki göstermiş. Vatandaş tam da böyle sorar. Devamını şöyle okuyoruz: “Salonda kısa bir şaşkınlığın yaşanmasının ardından, Meclis görevlileri partili kişinin ağzını kapatmaya çalıştılar. Bunun üzerine Baykal, kürsüde, ‘Bırakın kapatmayın ağzını. Bırakın konuşsun. Biz o konuyla ilgili söyleyeceğimizi söyledik. Konuyu kapattık’ dedi. Bunun üzerine bazı partililer, Öymen’i protesto eden kişiyi tartaklamaya başladılar. Kısa arbedenin ardından partili vatandaşı görevliler dışarıya çıkardılar.”
‘Kırıldık daha da kırılırız’
“Dersim’de olan biten bir isyanı bastırma boyutlarının o kadar ötesine geçmişti ki, isyanın lideri olarak darağacına gönderilen Seyit Rıza, vakarla çıktığı idam sehpasında tabureyi ayağıyla itmişti ve itmeden önce de şu sözleri söylemişti: ‘Evlâd-ı Kerbelâ’yık; Bî-Hatayık; Ayıptır. Zulümdür. Cinayettir.’ Yaşlı ve dinî kimlikli bir Anadolu insanının cellatlarına kendini asma fırsatı vermeden, işini kendi bitirmeden saniye önceki ruh halini hiç düşünebilir misiniz? ‘Kerbelâ çocuklarıyız’, ‘Hatasızız’ yani ‘masumuz’ dedikten sonra üç basit sözcük: Ayıptır. Zulümdür. Cinayettir. Seyit Rıza’nın bu sözleri halk kültürünün içinde, özellikle Kürt ve Alevi yurttaşlarımızın bilinçaltlarına kazınmış olarak kuşaktan kuşağa geçmiştir. Bunu tabii ki faşistler bilmez ya da umursamazlar.”
Cengiz Çandar böyle anımsattı, ortak belleğimize nakşolunmamış bilgileri. Hep bir tarafın hikâyesi olarak kalan ve toplumsal kimliğimizde güve deliği olan acıları. Tamam faşistler umursamazlar ama sıradan vatandaşın birbirine bu kadar uzak kıtalar gibi bakması değil mi zaten her şeyi önce meşru sonra da tekrarlanabilir kılan? Dersim niye anlatılmaz? Niye ancak bunca insanın ruhu örselendikten sonra öğrenmek zorundayız her şeyi? Hem onların tepkisi neyi değiştirir Dersim, Sünni Müslümanın, Ermeninin, Yahudinin, Rumun, Süryaninin, Şafi Kürd’ün ve ateistin sorunu olmadıktan sonra?
Bildiğin an sorumlu olursun. En çok da senin olmayan yaradan. Yarasından kanatılan o yaradan. Ki sen açmamışsındır elbet. Ama kanatıldığını, kanırtıldığını gördüğün an, bir şey yapmazsan acıdan ve öfkeden taraf kalırsın. Pek kirlenir, çok azalırsın. Yazık olur çünkü Cemal Süreya ilk güzel günleri yaşamamızı beklemektedir hâlâ… 29/11/2009
Azaldıkça dünyevi umudumuzun sınırlarını görebilmemize imkan sağlayan, ne ummuştuk ne bulduk sorusunun yanıtını içeriğinde barındıran bileşen bütünüdür mutluluk. Makul olabilmenin, kısıtlı da olsa elde olanlarla gerçekten yetinebilmenin karşılığını muhafaza eden bir mutluluk tanımından ise bugün tüketimin, dolayısıyla maddiyat ölçüsünde sağlanabilip, temin edilebildiği ölçüde de olumlandırılabilir bir olguya evrilmesi üzerinde sözlerimizi ilerletmek isityoruz. Kısıtlı getiriler ile beraber zar zor idare edilen günlerin içinde mümkün mertebe mutluluğa bırakılmış payın, şimdilerde bir onbeş dakikalık şöhretlere endekslenmesine dair teferruatlara girişebiliriz. Onbeş dakika içerisinde mutluluğu tüketip yolumuza devam ettiriliyoruz. Eskilerin sınırlı da olsa yetinilebilen mutluluğundan bugün görece daha fazla imkanın olduğu zamanımızda asgarisini bile oluşturamadığımıza dikkat çekmek istiyoruz. Varsa yoksa anı daha fazla köşeye sıkıştırmak için, birbirimizle kıyasıya mücadele edebilmek için elimizde tutmaya devam ettiğimiz kozlarımızı bir an öncesinden paylaşıma açma çabası hükü sürüyor Farazi bir didişme. Durmaksızın sıkıntıların deyim yerine uygunsa yağmur gibi çoğaldığı bir zamanda artık mutluluğa yer olmadığının kanıksatılmasından da bahis açabiliriz. Yokluğunu neredeyse aramıyor hale gelişimiz mutluluğu artık giderek daha mekanikleşen bireyler haline dönüşmemizden kaynaklanıyor olabilir mi? Sabah 06 gece 12 arasında sürüp giden bir koşturmacanın rutininde en son ne zaman mutluluğu hissetmiştiniz? Veyahutta mutluluğun kapınızı kısacık vakitlerde de olsa çalabildiğini hissettiniz? Önemsediniz mi yoksa nasıl olsa bir daha gelecek diyerek önünüzdeki karşılaşmalara açık kapı mı bıraktınız? Nasıl olsa önümüzde vakit bol diyerek, önem atfettiğimiz sorunlu gündelikliğimize kendinizi daha fazla kaptırdınız. Çemberin dışından mümkün mertebe daha iyisini, arzuladıklarımızı yazıya dökebilmeye gayret ediyoruz. İyi kötü pek çok ayrıntının tam ortası, bu girift saadetsizliklerin günyüzü bulduğu bir yaşamın içinde olduğumuzu yineliyoruz. Tepkimelerimizin bi’anlık gecikmelerde sahne aldığı ve mutlu olma durumumuzun otuzar saniyelik kollektif kahkaha efektinden bir adım öteye geçmediği yaşayışın dahilinde sürüp gidiyoruz bu devinimi. Yaşadığımızı varsayıyoruz. Yaşantımızın devamlılığını asık suratlarımızla beraber sürdürmeye devam ediyoruz. Taa ki bir sonraki dönemeçte karşılaşacağımız gülünüz komutunu tekrar duyumsanana kadar. Deuss Ex Machina’nın geçtiğimiz Pazartesi akşamı canlı olarak sunduğumuz 276. bölümü dahilinde bu kısa betimelemelerden hareketle kotarılmış bir kurguyu sizlere sunmaya çalıştık. Ekranların popüler olanın sınırlarını belirginleştirdiği, keskin bir dille olurun, olmazın belleklere nakşettirildiği görüntünün ilerisinde müzikal bir sunumla beraber mutluluğu formüle edebilmeye gayret ettik. Tınıların sunageldikleri düzenlenmemiş kurguların dahilinde yeni birkaç kelam ekleyebildiysek ne mutlu bizlere. Elektronik seslerin sınırlarında derlediği kurgularıyla beraber bu mutluluk formülünü mercek altına almayı başarmış, Köln techno sahnesinin ilk günlerinden bu yana djlikten prodüktörlüğe uzanan kariyeriyle takip edilesi isimlerden birisi olmuş Matías Aguayo’yu ikinci uzun çaları olan Ay Ay Ay’ın öncüllüğünde sizlere sunuyoruz.
Techno, kapsamına eklentilenmiş yorumlamalar ile beraber yönünü ve değişkenliğini korumaya devam eden bir müzikal formu belirginleştirir. Muhteviyatında değişkenlik arz ettikçe kimi zaman endüstriyel bir ses şenliğinin tam ortasını, kimi zaman da dinlemeye doyulamayacak kadar kendini geliştirmiş müzikal kolajlara ev sahipliğini yapar. Kimi yerlerde makine müziği olarak tanımlandırılmasına karşın dinlencelikte ısrarlı bir kitlenin takip etmesini sağlayan öznelerden birisini oluşturan yaratım sürecinin sonuna kadar deneyimleyen üretimler ve kayıtlar technonun gelişimiyle beraber halen dinlenilen bir müzikal form olabilmesini sağlar. Elektronik seslerin türlü farklı yorumlarına aşina olunabilecek bir tasvir bu yapının belirginleştirici bir özelliği olarak anılabilir. Sağlamlaştırılan müzikal eşiklerde belirli aralıklarla iliştirilmiş döngülerin haricinde eklentilenen her bir ses öğesi bunu daha da anlaşılır kılacaktır. 1998 yılından bu yana yayınlamış oldukları kayıtlar ile beraber bu işin altından ustalıkla kalkmayı başarmış Kompakt’ın üreticilerle beraber keşfettiği sınırlar arasında değerlendirebileceğimiz technonun popüler ile buluşmasının önyargısız örneklerini anımsatabilmek mümkün. Technonun odağı üzerine yapılandırılmış, türetilmiş olan kurgulamalar ile beraber başta minimal techno olmak üzere pek çok farklı alt türün öncüllüğünü elinde tutmayı başarır. Kompakt bir noktada en başından bu yana ısrarla sürdürdüğü elektronik seslerle beraber dinleyicideki önyargıları kırmayı amaç edinen bir çizgiyi sağlamlaştırmaya çalışır. Yıllar boyunca ambientın çok köşeli, farklı haleti ruhiyelere hitap eden yapılarından, disko müziği temel alınarak oluşturulmuş eklektik-ilerici kurgulara, düşük yoğunluklu melodilerden en kudretli dans marşlarına kadar ayrıntılanabilecek müzikal yelpazenin ev sahipliğini üstlenir. Türetilen kurguların çeşitliliği aynı zamanda dinleyiciler için de farklı nüansların keşfedilir kılınabileceği bir devamlılığı ortaya çıkartır. Köln techno sahnesinin geliştirilebilirliğinin üzerine yol alınmaya başlanmış bir etiket olan Kompakt, bugün elektronik dans müziğinin yeterince iyi önermelerle şekillendirildiği popüler tasvirlerden, emin olun pek çok yerde duyamayacağınız kadar yeni deneysel müzikal kesişimlere yer veren bir çatı vazifesini gösteriyor.
1973 yılında Şili’de dünyaya merhaba demiş Matías Aguayo’nun techno yüzeyleri arasına iliştirdiği kurgularıyla beraber dans ettirir öznelerini paylaştığı kayıtlarını ilk elden bu kapsamın altına dahil edebiliriz. Müzikal estetiğin, baskın melodik kurgulara teslim edildiği, döngüleri arasında damıtılan seslerle beraber farklı olana dair yeni önermelerin kulaklara ulaştırıldığı bir müzikal seyyahlık karşımıza çıkartır. İyi bir dinleyici olarak başladığı kariyerinde öncesinde djlik ardından ise parti organizasyonlarında kendini göstermeyi, ismini duyurmayı başarır Aguayo. 90’ların ortalarından itibaren ivme kazanmaya başlayan elektronik dans müziğinin kendi dilini oluşturmayı amaç edinen ses türeticilerinden birisi haline dönüşmesini de bu dönem dahilinde Michael Mayer ile beraber gerçekleştirdiği Zimt gecelerinin (daha sonrasında ortak projelerinin çatısını oluşturacaktır.) müzikal kapsamından yola çıkarak belirleyebilmek mümkün olacaktır. 120bpm civarında seyreden müziklerin ana yapıyı belirginleştirdiği bir dinlencelik hasıl olacaktır. Dirk Leyers’la temellendirdikleri Closer Musik projesi bu bağlamda ilk dinlenebilir örnekler olarak Matías Aguayo’nun diskografisinde karşımıza çıkacaktır. 24 Mart 2000’de Kompakt etiketinden yayınlanmış One Two Three (No Gravity) kırkbeşliği bu türler arası geçişkenliğin deneyimlenebileceği bir kurguyu ihtiva eder. Analog elektronik seslerle yapısı belirginleştirilmiş melodik melankolik minimalist pop bileşenli One Two Three (No Gravity) tam da Kompakt’ın sağaltmaya çalıştığı birleşimleri içeriğinde barındırır bir örneği teşkil eder. 2003 yılına kadar sürecek bu ortaklığın yayınlanmış tek uzun çaları olan After Love girizgahtan bu yana açmaya gayret gösterdiğimiz, tanıma kavuşturmaya çalıştığımız müzikal derinlikleri dinlenir kılan bir toplama ulaştırır.
Dettinger, Tobias Thomas ve Superpitcher gibi minimal techno kapsamında popüler müzikten beslenip kendilerine özgü ses bileşkelerini yapılandırma gayretkeşliği içerisinde bulunmuş prodüktörlerin kayıtlarıyla paralellikler barındıran bir dinlencelik ortaya çıkartılır. Mekanik döngünün dışına özenle ilintilenmiş Aguayo’nın saydam vokallerini duyabileceğiniz Closer Dancer ile kayıt açılır. Detroit technonun ambient sahasında yeniden şekilllendirildiği epik kurgu Departures ve bu bileşkenin dans müziği yansımasına sırtını vermiş olan Last minimalist elektronik müziğin adları anılası kayıtları arasında After Love’ı anabilmemizi sağlayan iki yetkin önermeyi oluşturur. Ambient tonlarının sıfır noktasını kapsadığı, dönem itibariyle çıkışının yeni yeni gerçekleştirildiği ambient techno disiplini dahilinde sınıflandırılabilecek olan Ride gibi özgün türetimlerin de kayıt dahilinde yerini edindiğini belirtmeliyiz. Durağan techno nağmesinde girift bir tonlamanın yakandığı minimalizm ile deneyselliği aynı potada harman edildiği You Don’t Know Me, bir noktada seskenlerin new-wave müziğinin derlenip yeniden düzenlenerek 2000’lerde şekillendirilmesine dair yetkin bir önerme olur. Aguayo’nun vokallerine özellikle kulak kabartmanızı salık veririz. After Love’ın kapanışını gerçekleştiren Giganten gerek melodik tasvirleriyle gerekse de örtüştüğü ses yüzeylerindeki lo-fi etkilerle beraber uzun sürede hazmedilebilecek bir kolajı ikili ortaya çıkartacaktır. Kademeler birbirleri arasında elden geçirilirken ortaya çıkartılan ses erimlerinin “elektronik müzik” olarak adlandırıldığı bir dönemin ürünü olarak, bu tarz yapılar elektronik müzik ise şimdi elbirliğiyle dinlemeye zorlandıklarımız ne menem bir şeydir? sorusunu beraberinde getirmekte geç kalmaz. Elektronik dans müziğinin kendine has duruşunu, gram fire vermeden korumayı başarmış bir mihenk taşı kaydı olarak yeniyetme dans müziği dinleyicilerine ve herşeyi çok iyi bildiklerini zanneden trend takipçilerine After Love’ı ithaf etmekteyiz.
Kıta Avrupa’sını etkisi altına almaya başlamış olan Ricardo Villalobos, Lucien Nicolet aka Luciano ve Martin Schopf aka Dandy Jack gibi Şili’li prodüktörlerin kayıtlarının suna geldikleriyle benzeşen ama özgün ses örgüsünü de muhafaza etmekten imtina etmeyen bir prodüktör olarak Matías Aguayo’nun yolu 2005 yılında debut solo albümü olan Are You Really Lost?’a ulaşacaktır. Marcus Rossknecht’in yardımcı prodüktörlüğünde kaydedilen albüm, After Love’ın ardından Dirk Leyers ile çıkmış oldukları turne sırasında biriktirilmiş seslerden, özellikle Buenos Aires’de düzenlenmiş olan kamusal alandaki bedelsiz açıkhava partilerinde birbirlerine ilintilenmiş yerel müziklerle şeklinin tamama ulaştırıldığı bir kolajın taslakları üzerine bina edilir. Düşük yoğunluklu endüstriyel techno döngüsü ile girizgahın hemen ardından Aguayo’nun gecenin ruhuna biçtiği sözlerin birbirine çarpıştırıldığı, albümün ilk kırk beşiği olan De Papel ile kayıt açılır. Popüler müziğin dengeli bir bileşeni olarak albümün sağlama almaya çabaladığı derinliği daha ilk parçadan sağlamayı başarır, De Papel. Richie Hawtin’in minimal technonun sınırlarını enikonu belirginleştirdiği kayıt olan Spastik parçasından esintiler barındıran, bir örnekleşmeden de yeni bir kurguyu ortaya çıkartılabileceğini kanıtlamış Radiotaxi, rap müziğinin kökenlerinde yer edinmiş beatbox tekniğinin Matías Aguayo tarafınca çıkarsamalarından oluşturulmuş Drums & Feathers, hipnotik techno ritmleri arasında deneysel bir dinlenceliği sağlar. Albümün düşük tempolu, kulüpten ziyade ev dinlenceliğine uygun kısmına tekabül eden bölümün açılışını The Green & The Red parçası gerçekleştirir. Albümle aynı adı taşıyan Are You Really Lost? gerçek bir kayboluşu simgeleştirmeye gayret eden bir modern zamanlar parçası olur. Derinleştirilen katmanlarda Aguayo tarafından zerk edilen vurmalı sesler ve vokal kesitleriyle beraber Villalobos ve Luciano’nun yolu açmış oldukları psychedelic techno tasvirlerinin daha tempolu bir örneği kulaklarımıza ulaştırılır. Hipnotize edici ses tasvirlerinin belirgin kılmaya çalıştığı kurgumasalın finalini So In Love parçası gerçekleştirir. Geçmişin diskosunun kalınıtlarından yepyeni bir rotanın ortaya çıkartılmaya çalışıldığı altı daikalık parçanın dahilinde yüzeyler arası geçişkenliklerle beraber dans müziğinde yeni yönelimler kısmına eklemeler gerçekleştirilir. Matías Aguayo’nun yıllardır izini sürdüğü seslerin nihayetinde koca bir ses evrenini temsil ettiğini kanıtlayan bir “Kompakt klasiği” sanatçının diskografisindeki yerini alacaktır.
Derleyip yayınladığı nadide kayıtlarla müziğin bilinmeyen iklimlerdeki yansıları hakkında yeterince bilgi sahibi olabilmemizi sağlamış olan, Londra yerleşkeli Soul Jazz Records’dan sunulmuş olan A Night At The Tilehouse ve The 99 Seconds kısaçalarları Matías Aguayo’nun müzikal kaşifliğinin yeni sınırlarını ortaya tevazusuz net bir şekilde çıkartmayı başaran örnekleri oluşturmuştur. Minimal techno tabanlı ses erimlerinin giderek birbirlerini tekrar eden, kasvetli hemen hemen aynı ritmlerin boşlukta bir görünüp bir kayıplara karıştırıldığı ruhsuzluğundan ferahfeza bir noktayı belirler. Aynı zamanda kayıtları dahilinde sunmaya başlamış olduğu yerel ezgiler, vokal kesitleri ve müzikal tarzlardan da örneklerin damıtımına çaba sarf edildiği farklı bir söylem de yakalanmaya çalışılır. Bunun bir örneğini yıllardır sürdürmekte oldukları Bumbumbox partileri sırasında yerel djlerle beraber şekillendirdikleri Cumbia, Champeta gibi Latin Amerika’ya özgü müzikal disiplinleri eski sınıf house ve disko tınıları arasında oluşturdukları dengenin yansımasından hareketle oluşturulan Cómeme etiketinden yayınlanan kayıtlarda duyumsayabilmek mümkün olur. Bu yönelime dair daha detaylı bilgiyi de ağ bağlantılarında sizlerle paylaştığımız Aguayo’nun Carhatt Radio röportajında okuyabilirsiniz. Vokaller, vurmalılar ve gündelik seslerin asıllarına sadık kalınarak derlenerek, technoesk kurgu dahilinde yeniden canlandırılır hale dönüştürüldüğü Ay Ay Ay albümü ile ilgili notlarımıza geçelim. Debut albümün kayıtlarında da katkısını esirgememiş olan Marcus Rossknecht’in yanısıra Atom™ ve Surtek Collective projelerinden tanıyabileceğiniz Vincente Sanfuentes aka Original Hamster’ın konuk prodüktörlüğünde 11 parçalık bir yapılandırma ortaya çıkartılır. Matías Aguayo bu defasında Amerika ve Avrupa’da yaratım süreci boyunca şehirli bir imgelemi ortaya çıkartmış olan technoyu, yerel ezgilerle beraber çıkış noktasını oluşturan yeraltının özgün yaratımlarının sınırlarına geri çekmeyi başarır. Kurguyu ortaya çıkartan ses, alabildiğince müdanasız bir biçimde farklı bir müzikal seyyahlığı dinleyicilerle buluşturur.
Dünya müziği gibi isminden ifrit olabileceğiniz bir düzayak tanımdan olabildiğince kaçınılarak, başlıbaşına kendi ifadelerini oluşturmaya gayret eden bir müzik ortaya çıkartılmaya çalışılır. Albüm boyunca bu durumu defaatle tecrübe edebilmek mümkün kılınır. Bumbumbox partilerinin eksik olmayan parçası olarak betimlenebilecek sirenlerin, farklı yönlerden parçaya iliştirilmiş beatbox parçacıklarıyla beraber techno “cancion” Menta Latte ile kayıt açılır. Vurmalıların ön plana çekildiği, bir nevi dans ayininin en hararetli anında duyumsanabilecek kolajlamayı hatırlatan Ritmo Tres ile bu organik ses katmanlarının arasında kulak misafirliğimiz devam edecektir. Elektronik alaşımlarla muhteviyatın tanımlandırıldığı minimalist yansıyı tersyüz etmeyi başaran, albümden yayınlanan ilk kırkbeşlik olan Rollerskate bu kısa önermeyi doğrularcasına ara bölümleriyle beraber topeykün farklı bir melodik odağı oluşturur. Vokal kesidinin üzerine eklentilenmiş beatboxlar ile beraber Detroit techno’nun soulfull akımına bir derece yakınduran önerme Desde Rusia gibi kulağını yeni seslerle tanıştırmak isteyenler için yetkin kayıtlardan birisini oluşturur. Afrika popüler müziğinden alıntılanmış ezginin Aguayo tarafından seslendirildiği Koro Koro, gidilmesi arzu edilen bu yeni sınırlarda dinleyici olan bizleri nelerin beklediğine dair yetkin birer ön dinlenceliği sağlamlaştırmakta. Serbest caz vezini içerisinde rahatlıkla değerlendirilebilecek olan, enstrüman ve vokal kullanımlarıyla beraber albümün deneysel kesişimleri arasında anılabilecek Ay Ay Ay, punk ruhunu bir anda albüme dahil eden Me Vuelvo Loca ile kaydın finaline ulaşırız. Yerel ezgilerden sözü açmışken belki bizlerin kulaklarına en aşina gelebilecek olan parça olan, akordeyon nağmeleriyle bezeli kıvrak akustiklerin güzellemesi olan Juanita parçasıyla beraber jenerik devreye girer. Matías Aguayo pek çoklarının teşebbüs edemediği bir alan olan deneysel detayların peşinde nevi şahsına münhasır bir müzikal yetkinliğin peşinde kayıtlarını dinleyicilerle buluşturuyor. Kompakt çatısı altında yayınlanmış olan müzikal bezeyişlerin yanında sırıtmayan, kendi özgün formunu ortaya farklı vurgular ile paylaşmayı amaç edinmiş bir dinlenceliği vaat etmekte. Kısa da olsa mutluluk tanımına bir katkı daha.
…Fark edilebilir ayrıntılar ile dönüştürücü, ayrıksı duruşların sebeplerini irdeleyerek endişe giderici, tanımlanmamış olanı arz etmeye çabalayarak yardımcı olmaya Deuss Ex Machina ile devam…İyi Haftalar…
Allame-i Ulul Arz’dan Ara Nağmeler
Okuma Parçası
Yarasından Kanatmak – Karin KARAKAŞLI – Radikal 2
İçimizdeki Faşizm… – Kemal ULUSALER – Birgün
İzmirliden İzmirliye… – Ece TEMELKURAN – Milliyet
Travmalar Geçidi – Soli ÖZEL – Habertürk
Yol Ayrımı: Ya Öymengillerdensiniz ya da… – Ersin TOKGÖZ – Radikal
Grev Güncesi – Sabah / ATV Emekçileri
Değerlendirilesi Güncel Makale ve Yazılar
Sıradan Faşizmin Sıradışı Halleri – Kaçakkova – Serbest Yazarlar
Muhammed İsa Aşkına – Eleştirel Günlük
Türkün Lisanla İmtihanı – Necati SÖNMEZ – Birikim Dergisi
Zengin Ülkeler Niçin Tazminat Ödemeli – Amy GOODMAN, Naomi KLEIN – Democracy Now / Kısaltılmış Türkçesi – Gerçeğin Günlüğü
Uyarı Grevi! Uyarsa… – Boş Arsa – Açık Koyu
Bandista Popüler Propaganda Komserliğinden Bildirilmektedir – Tayfabandista.org
Elisabeth Frasier: The Cocteau Twins And Me – Dave SIMPSON Interview – The Guardian Music
“Zinc” dedi, çıktı evden – Sputnik – Kulak Maması
Fasitdaire’de Raster-Noton Kuşağı
Mika Vainio – Ununquadium Vandal EP İncelemesi
AOKI Takamasa – Ununtrium Rn-Rhythm-Variations İncelemesi
Grischa Lichtenberger – Ununbium ~Treibgut İncelemesi
NHK – Unununium İncelemesi
Matías Aguayo At Facebook
Matías Aguayo At Kompakt
Matías Aguayo At RBMA Radio
Matías Aguayo Ay Ay Ay Album Review – Andrew GAERIG – Pitchfork
Matías Aguayo Interview At Carhatt Radio
Matías Aguayo – Cómeme Label At Myspace
Bumbumbox At Myspace
Wolfgang Voigt Explaines Kompakt On Electronic Beats
Passion Pit Official
Passion Pit At Myspace
Passion Pit The Reeling Official Video At Youtube
Jaydiohead Official Project Page
Retro! A Jay-Z-and-Radiohead Mash-up Album – Ehren Gresehover – NYMag
Max Tannone At Myspace
Max Tannone On Beastie Boys
Mr. Chop Informative At Now Again Records
Mr. Chop At Myspace
Mr. Chop For Peter’s Sake Informative
Pete Rock On Wikipedia
Sygaire & Defcon On Melting Pot Music
Sygaire & Defcon Yigitler Video At Myspace
Sygaire At Myspace
Defcon aka Disco Diamant At Myspace
Parallel Dance Ensemble At Myspace
Parallel Dance Ensemble At Soul Seduction
ISM Records
Biscope At Facebook
Biscope At Soundcloud
Biscope At Electrotrash
Enternasyonel Gürül/(tü)Gürül Çağlama Clicks,Cuts,Micro,Id,Neo Galactica,Space Tunes, Indie,Mini-m@l,Textart,64 Bit Konvasiyonel Techno Musikileri-Esenlikle Dinleyiniz.
Her Pazartesi Gecesi 22:00 -23:00 (GMT +2) arası Dinamo 103.8
Scrabble 23 – Poltergeist 23
Poltergeist 23 Flickr Page
Freedom/Szabadság – Sarkanylatvany
Sarkanylatvany Flickr Page
Matías Aguayo’ Photos Courtesy From Below Listed Web Site:
Kompakt.FM
>>>>>Poemé
Gece Geçtim Ömrümün Üstünden – Gültekin EMRE
Bir fotoğrafını bile görmediğim kentlerden, kasabalardan, köylerden
Geçtim, adını aklımda tutamadığım konaklama tesislerinde açık çaylar
İçtim, sorsanız haritada gösteremeyeceğim ırmaklardan döküldüm sana
Kötü çekilmiş resimler gibi günlerim, günlerim yanlış resimler gibi
“Güle güle, hayırlı yolculuklar!” beni benle başbaşa bırakan ıssızlığın
Molaya geç kalmış bir otobüs gibi soluk soluğayım sana gelirken
Hayatı yanlış sollayan bir otobüs elimden tuttu bu gece, haydi hayırlısı
Geçmişim göndere çekilecek yarın senin önünde, yarın ben yokum
Telgrafın telleri de “tedavül”den kalktı, kuşlarda kuşak çatışmaları
Yani içime su serp, yüzünde gül açsın, aşksız bir martıya dönmeyeyim
Yavrusunu yitirmiş bir kirpiye dönmesin sensiz günlerim, ortancamda
Ortak kaygılar, bendeki kamburu çıkmış bir azınlık ruhu, şimşeğin
Şaşırdığı yol, El Nino’nun okşadığı haritalardaki renk değişikliği bizi
De ilgilendiriyor, senin tarihin bana doğru ne zaman temel atacak
Çok eskiden de gelmiştim bu heryeri iyice yağmalanmış, ülkeye
Türkiye daha bir Türkiye miydi o zamanlar, sevdiğime yine burada
Şiirler yazmıştım da kimse karışmamıştı işime, ormanlar hep yanmış
Yakılmış, dostlar emekli olmuş, kışında bir karış yeri kalmamış bir
Kıyı şeridi gibiyim, akşam bekliyor beni ne yapacağım ben akşamla
Gece geçtim buralardan uykuna tutunup, düşlerine sarılıp, al işte beni
Kaynakça: Siir.gen.tr
Endüstriyel gelişmişliğe paralel olarak rotasını belirleyen bir müzikal disiplin, techno. Saydamlaşmış döngülerin tıpkı makinelerin çarkını çevirmesinde olduğu gibi, belirli bir rutin içerisinde değişkenlik arz etmesiyle de benzeştirebileceğimiz kurgusal bi’ütopya bütünleyicisi aynı zamanda. Tüm verilerin bir eksen üzerinde hareket etmesini sağlayan, değişken yüzeylerinde eklenen ses yığınlarıyla beraber gerçekliğin izlerine de ayna tutan bir simgeyi çağrıştırıyor, son tahlilde. Modernizmi; “düz mantıkla” ifade edecek olursak, makinelerin hakimiyetinde insan gücünün azlığında şekillendirilmiş olan proto yapısallar bütünündeki bir üretim mekanizması olarak ele alırsak, techno vâredilmiş yeniliği de enine boyuna mercek altına alan, seslerin sağladığı detaylandırmalar ile hatalara dair önermeleri paylaşıma açan bir sahayı tanımlıyor. Yolunda ilerlediğini sandığımız pek çok şeyin nasıl oldu bittilerle gerçeğe dönüştüğünü ortaya çıkartıyor. Seslerin serüveninde başatlığın makinelerde olmasının insancıllıktan uzaklaşıp, duygusallığı ayaklar altına alıyor yanılsamasına karşın, techno ve onun tabanından yayılan müzikal neşriyatların pek çoğunda ikilemlere gerek bıraktırmadan bir sistem muhalifliği sergilendiği, dahası söylenecek pek çok şeyin sayısal figürler halindeki melodilerle iletildiğinin ortaya çıktığı bir kurgusal gerçeğe ulaşıyoruz. Endüstriyelleştirmenin eksi getirilerinden birisi olan bireyin toplumdaki yalnızlaştırılmasını ve yalnızlığa alıştırılmasını da hicveden örneklemler ile salt bir müzikal eğlence kültüründen daha fazlasını takdim etmekte, techno. Bir müzikal form olmasının yanında bir “kültür” olarak da arzı endam eyleyen techno’nun semalarında, Wolfgang Voigt’un çalışmaları ekseriyetle bu açılımların doğrultusunda alternatif olanı ortaya çıkartmaya çalışan bir dinlenceliği kapsar. Türlerin, henüz belirgin özellikleri olmadan ayrıştırılamadığı zamanlarda endüstriyel formların hemen hemen her türlüsünden bir önizlemeyi de sağlayan, çeşitliliği ortaya çıkartmaya çaba sarf eden kurgusal bir şenliğinin baş mimarıdır, Voigt.
Bu on plaklık dizinden seçilmiş parçaların, düzenlemeleriyle oluşturulan Studio 1 toplaması 1997’de yayınlanır. Kollektifliğin devamlılığı olarak parçaların birbirleriyle uyumları gözetilerek, sadece renk kodlarıyla anılan rumuzlarının sıralandığı kapak çalışmasıyla dinleyicilerle buluşur. İçerdiği müziğin önüne hiçbir şeyi katmayarak. Millenyum başlangıcında son baskıları da tükenen bu özgün albümün yeniden gözden geçirilmiş versiyonu ise 12 Ocak 2009’da Kompakt etiketiyle yayınlanır. Minimalist elektronik müziğin ‘sıfır’ noktasından günümüze dair değişkenliğini irdeleyebileceğimiz bir belgesel kayıt niteliğini de taşımaktadır, Studio 1’ın yeni basımı. Çoğunlukla yayınlandığı dönemin içerisinde tüketilen elektronik müziğinden farklılaşmış olarak, deneyselliğin kıvamında kullanıldığında ortaya çıkartmış olduğu merak uyandırıcılığı merkezine alan, bugünün Kompakt odağının müzkal seceresini anlayabilmemize de imkan sağlayan bir bütünlüğü içerir, ilk elden. Albümün açılışında Grün’de yer bulan #3 numaralı parçanın, ağırlaştırılmış, stereofonik dub öğesine havale edildiği bir girizgaha sahip olan Grün / Neu1 parçası yer alır. Ritmik yoğunluğundan da eksilme olmadan, tertemiz bir techno kaydına kulak kabartırız. Endüstriyel bir döngünün (loop) çevresine serpiştirilmiş izlenimi uyandıran mikro ses kesitleriyle tamamlanmış, sonralarında mikro-house olarak da tanımlandırılacak Akufen, Thomas Brinkmann prodüksiyonlarının öncülü Blau 2, keskin hatlarla şekillenen bir tekno-masalın karşılığını bulmasını sağlıyor. Deneysel avantür döngüye dahil edilmiş erken dönem technosunun tez canlı melodikasını duyumsayabileceğiniz, Rot plağının içeriğindeki Detroit ekseninin devamı olmuş Rot / Neu 2, burada ortaya çıkartılan alaşımın daha seri bir kurguda yapılandırıldığı, “click” kümesi olarak tabir edebileceğimiz somut elektronik seslerle bütünlenmiş hali olan Blau parçasıyla beraber Voigt’in sunduğu geniş etkileşimli müziğin içerisinde seyrüseferimiz devam eder. Dub-techno’nun Basic Channel’ın 1993-95 döneminde yayınladıkları, etkisi çok kuvvetli olan kayıtlarla başabaş giden seyreltilmiş tını partisyonuyla da benzeşen Hellblau, 9 dakikalık süresi içerisinde detaylarında yeniyi tanımlamaktan çekinmeyen, üretimin zamansızlığı da ortaya çıkartan bir parça haline dönüşüyor. Gas döneminde dinleyeceğimiz, ambient kıyılarında ilerleyen serinkanlı techno’nun habercisi olarak da değerlendirilebilecek, makinelerin müziğinin ruhunu ortaya son derece iddialı bir biçimde koyan, kirlenmiş ses çarpışanlarına ev sahipliği yapan, muhalif karaşınlık Rosa ile finale ulaşıyoruz. Deuss Ex Machina’nın finalinde sizlerle paylaştığımız, 4 Mart 1997’de yayınlanmış olan Gold çalışmasının alternatifini kulaklarımıza ulaştıran Gold / Neu 4 parçası yer almakta. Sentetik seslerin hakim kılınan atmosferi, şenlikli bir kakafoniye evirdiği, kütlesel bas kümesinin bugün her önüne gelenin plağında kullanmaya çalıştığı döngü (loop) kullanımının gerektiği gibi kullanıldığında etkileyiciliğini nasıl da arttırdığının delili olan bir kayıt ile çalışma nihayete eriyor. Gerek Studio 1, gerekse de yukarıda çok kısa da olsa değinmeye çalıştığımız 30’un üzerinde farklı kurgusal maskenin ardında yer alan Voigt, çağdaş elektronik müziğin kalıcı örneklerini dinleyiciyi, bazen sarsıcı biçimlerde yüksek kademeden ses bütünlüğüyle, bazen de kulağınızda daima yer etmiş bir biçimde tınlamaya hazır ve nazır olacak seslerin bütünlüğüyle türetimler gerçekleştiriyor. Bugünün minimalist yaklaşımlarının fersah fersah ötesinde, zamansız bir müzikal secereyi ortaya çıkartıyor. Makine ile insanı birbirine yakınlaştırıyor. Ezcümle: Başyapıt.
deussexmachina 